24 en 25 september, we zijn op weg

Eindelijk is het dan zover, onze vakantie gaat beginnen. Ik heb maandag nog een dagje gewerkt en ’s avonds nog een vergadering maar daarna gaat de focus op de vakantie. Ik schrik op maandagavond nog wel even, want de vlucht gaat vanaf Frankfurt met Condor. Als ik de vlucht aan het bevestigen ben komt daar ook opeens de naam van Thomas Cook bij te staan, en die zijn net deze week failliet gegaan. Dus dinsdagmorgen eerst maar eens gebeld met het reisbureau, maar daar zien ze geen problemen en op de site staat ook dat de vluchten gewoon door zullen gaan volgens schema.

Dus na de koffie in de auto gestapt naar Frankfurt, met het idee, we zullen wel zien. Rond drie uur staan we op de parkeerplaats en kunnen onze auto redelijk vooraan parkeren waarna we met onze bagage de bus nemen naar de vertrekhal. Daar zoeken we even naar de balie van Condor, die we helemaal achteraan vinden. Als we inchecken vraagt de uiterst vriendelijke dame uit Zuid-Afrika, hoe wij onze vlucht hebben geboekt. Gelukkig via Avila en niet rechtstreeks bij Condor, Neckerman of Thomas Cook. Want mensen die daar rechtstreeks hebben geboekt mogen niet mee. Blijkbaar ook veel Businessclass plaatsen. Want deze worden voor vertrek weer voor een aantrekkelijk bedrag verkocht. Nou aantrekkelijk, mensen met een Premium ticket moeten 300 p.p. extra betalen en Comfort Class mensen 425 euro. In mijn ogen toch een best bedrag.

We lopen wat rond op de luchthaven en drinken en eten iets voor we naar de gate gaan en even later met de bus naar het vliegtuig. We vertrekken redelijk op tijd (een tiental minuten te laat). En na een goede vlucht komen we woensdagmorgen om 7.30 uur aan (NL tijd 6.30, het is een uur later in Namibië). Hierna gaan we redelijk vlot door de douane en gaan opzoek naar de dame die ons opwacht en naar de AVIS-balie brengt voor de huurauto. Ook hier verloopt het aardig vlot en na een kort filmpje nemen we een witte Toyota RAV4 in ontvangst, waar we de komende weken mee rond trekken. Buiten is het vanmorgen nog wel fris maar dat veranderd al redelijk snel, van 14 graden naar zo’n 32 graden.

Met de RAV4 vertrekken we naar Windhoek, een tochtje van 45 km. Onderweg zien we al de eerste wilde beesten, bavianen en parelhoenders. We zijn dus al mooi op tijd bij ons eerste onderkomen, Maison Ambre. Een mooi guesthouse met 6 nette kamers. De supervriendelijke dame Beate geeft al allerlei tips en is hulpvaardig met allerlei ideeën. We gaan even naar de kamer, installeren ons daar en pakken dan de auto weer om Windhoek te verkennen. En te wennen aan het links rijden. Het gaat al aardig goed. Soms moet ik mezelf nog even corrigeren als ik een bocht iets te ruim of te krap wil nemen. We gaan ook even naar een shopping mall, om wat water e.d. in te slaan, ook heb ik een dongel gekocht om op plaatsen zonder wifi toch te proberen ontvangst te hebben. Om 14.00 uur komt de dame van het reisbureau om allerlei tips en info te geven. Vanavond gaan we om 18.30 uur eten bij Joe’s Beerhouse, een plek waar je geweest moet zijn als toerist, zegt men.

Nou wij zijn er geweest, en het was echt heel mooi en bijzonder, je wordt aan tafels gezet bij vreemden, maar daar krijg je hele leuke gesprekken. Wij zaten bij twee Duitse stellen, die elkaar ook niet kenden, leuk uitwisseling van ervaringen. Ook de aankleding is heel bijzonder, heel veel oude dingen met bomen en struiken die er tussendoor groeien, een wc-pot waar je op kunt zitten aan tafels en nog veel meer dingen, en iedere keer ontdek je weer iets anders. Het eten was ook bijzonder goed, veel en lekker. Ik kon niet alles op. Een jägerschnitzel met een saus van jagermeister, de thuisdrank hier. De auto had ik geparkeerd op een parkeerplaats tegenover het restaurant, daar kwam direct al iemand met een hesje aan, hij zou de auto in de gaten houden, en toen we terugkwamen liep hij er inderdaad nog rond. Hij krijgt dan 5 dollar (Namibische = 30 cent) rond half negen zijn we weer op de kamer en kan ik dit verhaaltje af maken. Daarna gaan we onder zeil want het is een lange dag geweest, 2 eigenlijk met bar weinig slaap. Dat gaan we nu maar even inhalen. Morgen gaan we weer verder naar Kalkrand in de Kalahari-woestijn.