Namibie - Onderweg naar Namib woestijn en de ervaring in de Namib

27 september

Reisdag naar Sossusvlei en duinen

Vandaag verlaten we Kalkrand weer en gaan op weg naar Sesriem, in de buurt van de Sossusvlei en de beroemde duinen. Vannacht heb ik kunnen genieten van een prachtige sterrenhemel en vanmorgen van een mooie zonsopkomst aan de achterkant van onze tent, het was wel koud maar gewapend met een warme deken heb ik genoten van de opkomende zon en de bedrijvigheid die daar mee samenhangt, want overal zie je vogeltjes vliegen en kwetteren. Daarna een lekkere douche genomen en de spullen in de auto gepakt. Rond acht uur zijn we naar het restaurant gereden voor het ontbijt. Een lekker uitgebreid ontbijt met ook weer een lekker gebakken eitje. Even het verhaaltje van gisteren online gezet voor we vertrekken.

Eerst even bij de Shell pomp langs om de auto ook van zijn natje te voorzien, gelijk worden de ruiten schoongemaakt. Hierna gaan we de gravelweg op naar Maltahöhe waar we even stoppen om iets te drinken en iets lekkers er bij nemen. Het eerste deel over de gravelwegen was aardig goed te doen, na Maltahöhe wordt het wat slechter, en later wordt het nog weer slechter, echte wasborden waarbij de vullingen in de kiezen het zwaar krijgen, gelukkig blijven ze zitten.

We rijden via de C19 en komen ook over een mooie bergpas met prachtige vergezichten en afgronden. Onderweg zien we wel wat dieren, maar niet veel, het is er gewoon te droog. Het landschap wisselt wel iedere keer, van zwart, naar rood en weer naar geel. Ook de begroeiing wisselt nogal eens. Volgens de beschrijving van het reisbureau moeten we 136km rijden op de C19, en dan zit het volgende adres, Elegant Dessert Lodge, aan de linkerkant van de weg. Hier gaat het fout, want we moeten eerst nog linksaf slaan de B58 op, en daar zit aan de linkerkant na ongeveer 1 km de lodge. We rijden dus een stuk rechtdoor maar zien geen bordje met de juiste naam. Op een gegeven moment maar naar een andere lodge gereden en gevraagd waar we moeten zijn. Daar werd het netjes uitgelegd en zo kwamen we toch bij de lodge. Nog een ander foutje, want nu zitten we in een mooie luxe kamer, maar in de papieren die ik vooraf had ontvangen staat het bijbehorende Camp aangegeven. Dat zou een mooie tent zijn en nu zitten we in de lodge zelf. Maar daar komen we wel overheen. Rond de lodge lopen oryxen, mooie beesten. Tegen 19.00 uur gaan we eten en daarna zoeken we onze kamer op, want morgenvroeg moeten we om 6.00 uur klaar staan voor een excursie naar de duinen en sossusvlei. Vanavond lekker gegeten, een 4-gangen diner met als hoofdgerecht een oryx=steak. Tegen 21.30 uur ons mandje opgezocht.

28 september 2019

Een bezoek aan de duinen en de sossusvlei.

Iets voor half zes loopt onze wekker af want om 6.00 uur moeten we bij de receptie zijn, kunnen we vooraf nog een koffie nemen en een yoghurt, waarna we om 6.15 uur wegrijden naar het Nationale Park. We zijn maar met een groepje van 5, want 2 fransozen hebben afgezegd i.v.m. ziekte. We zijn met onze chauffeur, Paulus, en twee mensen uit Zwitserland. Paulus vliegt met wat meer snelheid als ons over de gravelweg en met een half uur zijn we bij de ingang van het park. Eerst brengen we nog een lekke band van de Zwitsers weg om te laten maken. Dan rijden we het park in en kan het foto’s maken beginnen en het verbazen over de mooie omgeving beginnen. Alles is droog maar de bergen/duinen zijn prachtig en iedere keer weer anders. Er staan bomen maar een groot deel daarvan is al dood, want het heeft de laatste negen jaren niet noemenswaardig geregend, waardoor de droogte hier heel erg is. De bomen die nog groen zijn, zijn een acaciasoort. Deze hebben wortels die wel 60 tot 80 meter diep kunnen groeien om uit de diepte het water op te zuigen. Daarnaast groeien er ook groene struiken die leven van de dauw, en dus heel weinig vocht nodig hebben. Het enige dier wat je hier regelmatig ziet, de oryx, geniet er van. Ook van de vruchten die aan de plant komen, grote groene ballen. De Oryx is een heel bijzonder dier, ze kunnen overleven in deze droogte en warmte, zij kunnen hun lichaam op een bepaalde manier koelen en kunnen zo overleven hier. Regelmatig zie je ze lopen door de droogte.

Onze eerste stop is een mooi overzichtspunt waar we foto’s maken, daarna stoppen we even kort bij de bekende Dune 45. We gaan hier niet naar boven, wij gaan dat doen bij Big Daddy, de hoogste duin met 280 meter. We lopen over de bovenrand tot ongeveer halverwege, we besluiten niet helemaal naar boven te gaan want Berty ziet dat niet zitten, we gaan halverwege stijl afdalen naar Deadvlei waar we over een witte vlakte lopen en foto’s maken van de 800 jaar oude bomen die als dode bomen in het landschap staan. Hierna zoeken we de jeep weer op en rijden verder naar de Sossusvlei waar we ons ontbijt geserveerd krijgen door Paulus. Een erg uitgebreid ontbijt, maar veel te veel voor ons. Als we wegrijden zie ik een jakhals lopen, volgens Paulus de vuilnisman van deze locatie, wat de toeristen achter laten na de lunch, maakt hij wel op. Verder leeft het beest van allerlei beestjes die hier leven in de woestijn, zoals gekko, lizards en andere kleine beestjes. Hierna rijden we weer richting de uitgang, maar voor we hier naar buiten rijden gaan we nog naar de canyon, waar we afdalen naar beneden en door de 30 meter diepe canyon wandelen. Berty gaat niet mee, die heeft het wel gehad met afdalingen en klimwerk. Na het bezoek aan de canyon gaan we het park weer uit, halen de band op en rijden naar de lodge terug. Hier drinken we nog samen met de Zwitsers iets en dan zoeken we de kamer op. Ik tik een verhaaltje en Berty ruimt wat op. Zo direct gaan we nog even lekker naar het zwembad. Daarna nog even naar de kamer en vanaf 19.00 uur kunnen we aanschuiven voor het diner.