27 september – van Guimaraes naar Mesao Frio

Als we vanmorgen wakker worden en door de ramen in de 70cm dikke muren kijken zien we dat alles nat is en het nog regent. We gaan naar het ontbijt in het restaurant waar we gisteravond ook hebben gegeten, een mooie en grote zaal in het oude klooster. Ook hier geldt net als op vele ontbijtadressen, mondkapjes voor en handschoenen aan om bij het buffet je keus te maken. Aan de tafel kan je dat natuurlijk weer weglaten. Het ontbijt is goed en met een ruime keus. Ook hier blijkt weer de Portugezen zijn gek op zoete broodjes, koeken en gebak bij het ontbijt. We kiezen wat wij lekker vinden, maar blijven meestal toch bij yoghurt en een broodje ham of kaas, aangevuld met fruit en/of een zoetigheid.

Na het uitchecken gaan we voor de eerste keer deze vakantie tanken met de auto en dan op zoek naar het overdekte winkelcentrum van Guimaraes, want we moeten toch iets vertier zoeken in dit regenachtige weer. Als we in het winkelcentrum zijn uitgekeken is het al na 12 uur en stappen we weer in de auto om naar onze bestemming van vandaag te rijden Mesao Frio, waar we op een hoogte van 1500 meter boven de Douro rivier 2 nachten zullen overnachten in Casa das Torres de Oliveira een wijnhuis. We kronkelen over glooiende heuvels die grotendeels bedekt zijn met wijnstokken. De prachtige vergezichten worden soms beperkt door de laaghangende bewolking, gelukkig is het ondertussen wel droog geworden. Onderweg stoppen we in een dorpje om te lunchen en tegen half vier komen we aan op ons nieuwe adres. Een prachtig oud gebouw gelegen op de berg met een prachtig uitzicht over de vallei en de 1500 meter lager gelegen rivier de Douro. We krijgen een korte rondleiding door het gebouw en kunnen uiteindelijk kiezen welke kamer we willen hebben. Nadat we onze bagage op de kamer hebben gezet, pakken we wat spulletjes bij elkaar en gaan aan het zwembad zitten, niet om te zwemmen want daar is het vandaag nog niet warm genoeg voor, want het blijft toch aardig bewolkt, maar om wat te relaxen, dat mag wel na een toch wel intensieve dag, want dat rijden in de bergen vergt wel veel aandacht, want achter elke bocht kan zo maar een tegenligger tevoorschijn komen of de vraag of het een scherpe bocht zal zijn of maar een kleine knik. Na vijf uur wordt het wat kil en gaan we naar de kamer. Tegen zeven uur pakken we de auto om te gaan dineren in een restaurant op een paar honderd meter van het hotel. Daar aangekomen maakt de baas daar ons duidelijk via een vertaalapp op de telefoon dat het restaurant vanavond niet open is want de kok werkt ’s avonds niet meer. Op zoek dus naar een andere plek om te eten, een dorpje verder op, helaas, gesloten op maandag. Ik zie wel onderaan de berg een stadje liggen, ik besluit daar heen te rijden om te zien of daar een restaurant is voor ons. En ja hoor ik weet er een te vinden, waar we lekker kunnen eten. Hierna gaan we terug de berg op, het is intussen aardedonker geworden en op deze onbekende wegen is dat wel even uitkijken. Maar met een minuut of twintig komen we weer bij ons hotel, waar buiten gewerkt wordt, blijkbaar is de waterleiding gesprongen. Als we op de kamer komen blijkt dat er inderdaad geen water is, maar even later horen we de kranen weer borrelen, de waterleiding is blijkbaar weer gerepareerd. We kunnen dus waarschijnlijk morgen gewoon onder de douche.