28 september – Douro Vallei

Inderdaad de douche deed het vanmorgen, en daarna het ontbijt was ook goed, niet zo uitgebreid als tot nu toe de meeste locaties, maar genoeg keus voor ons, al die zoete dingen er bij hoeft ook niet, lekkere broodjes, bakkie yoghurt en wat fruit maken al een heel lekker ontbijt met daarbij koffie of thee (Berty) en een sapje, genoeg voor ons. Zo uitgebreid hebben we het thuis niet. Na het ontbijt pakken we de auto om de omgeving te verkennen, we willen de N222 pakken, omdat dit een van de mooiste routes moet zijn van het land en zelfs van de wereld. Wij nemen echter de verkeerde weg en komen niet langs de Douro Rivier maar volgen een weg door de bergen naar Pinhão, een prachtige route met veel hoogteverschillen, mooie dorpjes met soms hele smalle weggetjes en prachtige uitzichten, echt geen verkeerde keuze deze route. We zijn een paar uur onderweg voor we aankomen in het stadje Pinhão wat niet echt groot is maar waar we even langs hun “boulevard” lopen en genieten van het uitzicht over de rivier. Hier zoeken we ook een adresje op voor onze lunch, Berty een lekkere en grote salade en ik een pasta met kip. Lekker gegeten.

Na de lunch weer in de auto gestapt en vanaf Pinhão de N222 gevolgd naar Peso da Régua, de andere richting als vanmorgen eerst de planning was, we rijden langs de linkerkant van de Douro Rivier en hebben op deze manier eigenlijk een veel beter zicht op de rivier. We volgen de rivier en zien langs de rivier (vooral aan de overkant) mooie gebouwen staan, vaak van verschillende wijnhuizen die daar hun druiven hebben groeien. De druiven staan mooi in sierlijke lijnen tegen de bergen, anders als we gezien hebben in bijvoorbeeld Duitsland. Op de rivier zien we ook verschillende cruiseschepen varen. Een stuk voor Peso da Régua is er een grote sluis waar de schepen wel meer als 20 meter verval moeten overwinnen. Omdat we net een groot cruiseschip voorbij zijn gegaan willen wij wel eens zien hoe dat gaat. Daarom besluiten we te wachten tot het schip er is en de sluis in vaart. Mooi om te zien, de schepen worden blijkbaar gebouwd op de sluis, want hij past er precies in, aan de zijkanten geen halve meter ruimte en als de boot helemaal in de sluis ligt denk ik dat er aan voor- en achterkant een paar meters over blijven. Het water wordt uit de sluis gelaten als de deur achter de boot is gesloten en zo verdwijnt de boot in de diepte, waarna aan de andere kant de deur wordt gehesen en de boot er daar weer uit kan, een klus die binnen een half uurtje geklaard wordt, en dan kan van de andere kant er gelijk weer een boot in varen die dan weer ruim 20 meter naar boven kan komen er dan verder stroomopwaarts kan varen. Wat een uitvinding zo’n sluis.

Hierna rijden we verder en via Peso da Régua rijden we weer naar ons hotel waar we na aankomst het zwembad opzoeken om een uurtje vitamine D op te doen, lekker met een muziekje genieten van de zon. Tegen vijf uur gaan we naar de kamer om nog even wat bij te komen, dit verhaaltje te tikken en de foto’s over te zetten. Tegen zeven uur gaan we weer op pad om iets te eten.